I nònn
i s racuntèva
una volta che
la v-gilia d’Nadèl
e’ camèin l’arvanzèva cès
s’un gròs zòch
d ‘legna tòta la nôta.
I mitiva do’ scaràni
davènti l’aròla,
drì la porta
un sèc d’aqua
sla mèscla dèntra.
I giva
che pasèva la Madona
se su marìd
ma tòt al chèsi.
I s farmèva i s scaldèva.
Po’ i ‘arciapèva e’ viàz
un viàz lòngh
a pìd e me’ frèd.
Lia, l’era incinta
e u i manchèva
pòc per parturì.
Lidiana Fabbri,
Natale 2007
